Madam Vélo goes Calpe…een zegetocht!
Na maanden reikhalzen naar een onbekend avontuur, was het dan eindelijk zover, op 11 mei 2019 reisde Madam Vélo af naar Calpe, met in haar zog maar liefst zeventien dames. Sophie, Sofie en Bram van Bidong brachten een bont amalgaam van fietsliefhebsters bij elkaar: van klimkampioenen en Mallorca 312 -mooimakers, over ex-mountainbikevedetten, tot beginners met amper 1.000 kilometer op de teller – en alle schakeringen daar tussenin.
Vliegen om 6u ‘s morgens, dat betekent dat menig Vlaamse karavaan zich in gang zette in de nog heel vroege uurtjes. Het busje Antwerpen/Mechelen stond zich de slaapresten nog uit de ogen te wrijven toen plotsklaps, frisgewassen en vrolijk, begeleiders Franky en Tanja opdoken. Nog voor het inchecken hadden we een cursus magnesiumpillen voor beginners achter de kiezen, en kregen we allemaal een proeve van de fantastische ervaringen van ex-prof wielrenner Franky De Gendt. Zijn eega, Tanja van der Vleuten, moest voor hem niet onderdoen. Een Vlaams-Zeeuws koppel met zoveel kilometers op de teller en tal van ervaringen in de benen, dat kan niet misgaan. Franky counterde onmiddellijk de kriebelende zenuwen met een welgemikt: “En wat brengt ons allemaal samen, in alle diversiteit? De FIETS!”. Franky-filosofie in de ochtend; het bleek dag na dag de beste remedie tegen een potentieel ochtendhumeur.
Ikzelf was dermate het type’ beginnende fietser’ dat ik het verschil nog niet kende tussen soorten klimcassettes, recovery shakes en schijf – of velgremmen – laat staan dat ik ten tijde van mijn inschrijving rond de jaarwisseling, besefte hoe golvend het landschap aan de Costa Blanca wel is. Ignorance is bliss.
Al tijdens de kennismakingsrit schotelde Franky ons een verrassing van 15% hellingsgraad voor. Pittig starten, maar wel genietend van een adembenemend landschap van bergketens, appelsienbomen en terraswijngaarden bij een zwoele zeewind. Al snel splitste onze groep zich slim op in twee subgroepen, en zelfs tussen die niveaus vond ieder nog zijn tempo. Tanja en Franky wisselden elkaar af en stonden altijd paraat met aanmoedigingen, slimme schakeltips en afleidende anekdotes. Achter de sterke rug van Franky bleek het ook erg aangenaam uit de wind zitten, op de terugweg van Castell de Guadelest. En wat een genot was het, om plots bovenaan die Coll de Rates te komen, aangemoedigd door tientallen collega’s, met erna de heerlijke beloning van het betere bochtenwerk.
Franky bleek daarnaast ook de ideale reisgids, ongetwijfeld verantwoordelijk voor een aanwas van toerisme in de regio. We proefden zoete dessertwijn in Jalón, en dronken koffie in een Belgisch fietscafé Velosol Cycling Bar, terwijl de occasionele gebroken ketting werd gemaakt. We laveerden langs kastelen en over een stuwmeer van het schoonste blauw, en werden ondertussen door Bidong en Sanas voorzien van de ideale gels, powerbars en sportdrankjes. Na stevige ritten van 70 tot 120 kilometer kwamen we samen thuis in een 4 sterren-resort met zicht op de fenomenale rots El Peñon de Ifach. Bij glaasjes wijn à volonté, of met een recoveryshake of iets steviger spul aan de rand van het zwembad, smeedden we vriendschapsbanden voor het leven.
Franja en de Soph/fies, we missen jullie al, en kunnen niet wachten tot de volgende “Madam Vélo goes…” trip! Met een lichtere fiets, maar een nog warmer hart.
