Bike fitting: van pijn naar verlichting

Is dat normaal, die zadelpijn?

Op m’n koersfiets kruipen, het is de laatste tijd meer een marteling dan een plezier. Nekpijn, benen die niet meewillen, maar vooral: pijn aan de private parts! Als redelijk nieuwbakken fietser heb ik er geen idee van of het normaal is dat je zoveel zadelpijn hebt, maar na wat rondvragen blijkt dat het toch niet meteen de bedoeling is dat je fiets je helemaal numb down under maakt. Ik kocht m’n fiets bij een goeie fietsenmaker (jeej Vélocien!) en die nam z’n tijd om me goed op m’n fiets te zetten. Dat zal dan toch in orde zijn? En misschien moet ik maar gewoon doorbijten en wat meer kilometers maken zodat ik wat beter in m’n zadel zit? Zou een bike fitting helpen?

Start to bike fit

Ik overweeg om eens zo’n bike fitting te laten doen, maar ‘k ken er eigenlijk niet veel van. Wat opzoekwerk leert me dat het geen exacte wetenschap is: elke fietsenmaker heeft z’n eigen manier om de fiets op jouw maat af te stellen. Bovendien is het niet goedkoop. Een goede keuze maken lijkt me dus belangrijk. Ik vraag in de Madam Vélo Facebookgroep wie er ervaring heeft met het afstemmen van je fiets op basis van je lichaam. Er komt veel reactie, blijkbaar hebben een heel aantal mensen dit al geprobeerd en zijn ze er enthousiast over. Niet alles wordt erdoor opgelost (hangt er natuurlijk vanaf waar je probleem zit), maar het lijkt me zeker een poging waard! Er worden verschillende adresjes geopperd en min of meer op goed geluk besluit ik langs te gaan bij fietsenwinkel Van den Hauwe in Melle om te vragen wat ze aanbieden qua bike fitting. Na kort uitleggen wat m’n probleem is (het ging pardoes over m’n flamoes) krijg ik te horen dat een zadeldrukmeting een goeie optie is. Moest uit die meting blijken dat het eerder m’n fietspositie is die aangepast moet worden, dan blijft dit dezelfde prijs (80€). Want het is mogelijk dat ik een prima zadel heb, maar dat m’n fietspositie moet aangepast worden. Ik maak een afspraak. Spannend! 

Zadeldrukmeting wordt positieaanpassing

Een week later wandel ik de fietsenwinkel binnen en leidt Stijn me naar de tweede verdieping, waar achteraan een heus bike fitting labo staat waar m’n fietsje in een soort houder wordt vastgezet.

Er komt een hoesje over m’n zadel dat perfect zal meten waar de meeste druk neerkomt. Je ziet de resultaten van de meting meteen op het scherm verschijnen, en Stijn geeft uitleg bij wat hij ziet. Niet alleen veel druk vooraan, maar ook veel zijdelingse bewegingen vanuit m’n middelpunt. Het zadel moet lager en opnieuw wordt de drukmeting uitgevoerd. De druk vooraan is al minder, en ook de zijdelingse bewegingen zijn een stuk minder. Maar er volgen nog aanpassingen: de inclinatie van m’n zadel, de positie van m’n stuur, telkens gevolgd door een nieuwe drukmeting. Op een bepaald moment zit ik echt niet meer comfortabel qua fietspositie en Stijn blijkt precies te weten hoe hij dat moet aanpassen. M’n zadel gaat ook nog eens een pak naar achteren, waardoor plots m’n rug en schouders meer ruimte krijgen. Aaaah, beter!

Ik neem ook plaats op zo’n ding dat de afstand meet tussen je zitbeenderen, en volgens de bike fitter zit ik net tussen twee zadelbreedtes in. Het zou dus kunnen dat een ander zadel me nog comfortabeler op de fiets zou zetten. Ik krijg een breder zadel op m’n fiets en weer wordt via het zadelhoesje de druk gemeten. Eerst is er wat verwarring, want er valt bijna niets te zien op het scherm qua druk. Vooraan heb ik totaal geen druk meer, maar ik voel dat ik nu achteraan m’n zitbeenderen veel meer druk krijg. Na een paar keer trappen wordt het al pijnlijk dus misschien is dit breder zadel niet voor mij. Er wordt besloten om m’n huidige zadel te houden, en uit te proberen wat die nieuwe zitpositie doet.

Bijna anderhalf uur nadat ik de winkel ben binnengewandeld ga ik weer naar buiten, benieuwd wat die nieuwe afstelling zal geven! Tijdens het naar huis fietsen voel ik meteen dat m’n schoenplaatjes ook verzet zullen moeten worden. Da’s voor morgen, wanneer er tijd is voor de echte testrit.

Testrit

De volgende ochtend hijs ik me op m’n fiets, klaar voor een langer tochtje, en voel een lichte euforie. Mijn onderrug, mijn nek en schouders, mijn flamoes, wat een feest! Dat voelt alleszins al beter. Maar ik krijg na een paar kilometer last van andere kwaaltjes: m’n zwakke knie doet pijn, en ik heb het gevoel dat ik meer moet “stoempen” om vooruit te geraken. M’n bovenlichaam voelt super aan, maar m’n benen kunnen precies hun ding niet meer zo vlot doen. Ik heb het gevoel dat ik wat laag zit, maar ‘k weet dat als het zadel terug hoger gezet wordt dat de andere klachten terugkomen… Ik stop even en pas opnieuw m’n schoenplaatjes aan, ze staan nu op hun maximum vooraan, verder kan echt niet. Ik rij m’n ritje uit en besluit na m’n douche om het allemaal nog wat tijd te geven.

Continu proces

Ik kan me voorstellen dat er veel manieren zijn waarop ik op die fiets kan zitten, en dat elke bike fitter ergens anders zal uitkomen. Je fietspositie bepalen lijkt me een continu proces: het ene seizoen staat je bekken wat anders en ben je wat leniger, het andere zitten je schouders wat strammer of zit je net iets verder op je zadel. Een geoefend fietser weet waarschijnlijk beter waar er nog wat versteld moet worden. Voor mij was dit een goed startpunt, ik zie nu dat je met dezelfde fiets (en hetzelfde zadel) veel verschil kan maken. Maar echt super zit ik nog niet… Binnen een paar weken ga ik toch nog eens contact opnemen met de bike fitter, tweede poging! Het zal een zoektocht blijven, maar ik heb nu alleszins een nieuw startpunt!